محدوده دو شهر میلاجرد و کمیجان آخرین نقطه در فرایند بلند مدت خشک شدن اقیانوس تتیس:
طی میلیونها سال اقیانوس تتیس به دریا و سپس به دریاچه ای محصور بین کوههای شمال(وفس و قلنجه)،جنوب(ارجناوند)،شرق(زنجیران وروشنایی و سمقاور) وغرب(الوند-همدان) وعمدتا" در شهرستان کمیجان تبدیل میگردد که تشکیل لایه های رسوبی دیواره جنوبی کوههای قلنجه به سمت کمیجان و تپه ماهورهای سمت شمال روستای وفس و مسیلها و آبراهه ها ی فرسایشی دلالت بر این موضوع دارد .از سوی دیگر گود بودن منطقه کمیجان،میلاجرد،آقچه کهریز،نهرپشته،سوران ،محمود آباد،عاصم آباد،خسروبیگ و فامرین حاکی آنست که در جریان زوال این دریاچه آخرین نقطه ایکه این دریاچه آخرین نفسهای حیات خود را میکشید سر انجام با خشک شدن محدوده کمیجان و میلاجرد به پایان میرسد.
از طرفی دانه بندیهای بافت خاک از ارتفاعات بسمت مناطق هموار از درشت به ریز نهایتا بصورت خاک رس ته نشین و سازمان یافته و آخرین آبراهه ها از کمیجان و میلاجرد بصورت خروجی حوزه آبخیز از طریق قره جای به خارج آن جریان میابد.
منطقه ای وسیع به مساحت ده ها کیلومتر مربع با رگه و لایه ای از خاک سفید تر از گچ متشکل آز آهک و کلسیم در جنوب شهر کمیجان و شمال روستای آقچه کهریز نشان از تجمع و انباشته شدن صدفها و استخوانهای آبزیان نابود شده در جریان زوال این اقیانوس دارد.
اینجانب امید وارم که با کمک تیم کارشناسی و متخصصین خبره، پرده از قسمتی اندک از رازها و ویژگیهای منحصر به فرد و توانمندیهای نقطه نقطه این شهرستان برداشته باشم