نکته:
برنامه ریزیهای توسعه همیشه در برقراری تعادل و تناسب بین تخصیص منابع بخشی ومنطقه ای دچار بحران وچالش میشوندبعبارت دیگر بر نامه ریزان توسعه در تلفیق و ترکیب صحیح این دو نوع برنامه ریزی عاجز میشوند.توازن و هماهنگی بین تخصیص بخشی به رشد متوازن بخشی و تخصیص منابع منطقه ای به توسعه منطقه ای و هماهنگی وتلفیق این دو به رشد بخشی ومنطقه ای متوازن می انجامد واز توسعه نامتوازن=عدم توسعه ٬جلوگیری میکند . توسعه نامتوازن برابر با توسعه نیافتگی وهدر دادن منابع کمیاب اقتصادی است.