رنج بیهوده

دو کس سعی ببهوده کرد و رنج بیهوده برد:آنکس که اندوخت و نخورد   دومی آنکس که آموخت ونکرد 

عمر آدمی مانند روزهای زمستان کوتاه است :زود تمام مبشود،ناگه بانگ بر آمد که خواجه مرد!!!!پس باید از اندوخته ها بهره برد.

دومین کس که تلاش بیهوده می‌کند آنکس است که مطالبی آموخته و  خود بدانها عمل نکرده:کمثل الحمار یحمل الاسفار-بسان الاغی که بارش کتاب است که این بار کتاب برای این حیوان ثمری ندارد-،این هشدار قرآن کریم است